ในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2460 เขาถูกส่งตัวเข้าไปใน เมืองเชเลียบินสค์ เป็นผู้พิทักษ์แดงเพื่อป้องกันการจลาจลของอเล็กซานเดอร์ ตูทอฟ บลูย์เคียร์ เข้าร่วมกองทัพแดงในปีพ.ศ. 2461 ในไม่ช้าก็เป็นผู้บัญชาการ ในช่วงสงครามกลางเมืองรัสเซียเขาเริ่มมีผลงานโดดเด่น หลังจากหลังจากสาธารณรัฐเช็กเริ่มก่อการจลาจลในเดือนสิงหาคมถึงเดือนกันยายนปี พ.ศ. 2461 กองกำลังใต้บังคับบัญชาของอูราลใต้ใต้ 10,000 คนได้รับคำสั่งเดินทัพ 1,500 กิโลเมตร ใน 40 วันหลังจากการสู้รบอย่างต่อเนื่องเพื่อโจมตีกองทัพขาวจากด้านหลังแล้วเข้าร่วมกับกองทัพแดงหลัก สำหรับความสำเร็จนี้ เขาได้กลายเป็นคนแรกของสหภาพโซเวียตที่ได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์ธงแดง (ต่อมาเขาได้รับรางวัลถึงสี่ครั้งทั้งในปี พ.ศ. 2464 (2) และพ.ศ. 2471 (2)),[2]จากบันทึกของเขากล่าวว่า "การจู่โจมของเหล่าสหายบลูย์เคียร์ ในสภาวะที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เทียบได้กับการข้ามเทือกเขาของซูโวรอฟในสวิตเซอร์แลนด์" หลังจากที่กองทัพเข้ารวมตัวกับกองทัพแดงที่ 3 ในพื้นที่ กองทัพของบลูย์เคียร์ ถูกจัดตั้งเป็นกองพลไรเฟิลที่ 51 ซึ่งต่อมาเขาสามารถได้ชนะกองกำลังของบารอน แรงเกลได้ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2463